جوشکاری گرم
اگر در عمليات جوشكاري فلزات گرم شوند موفقيت بيشتري در امر جوشكاري حاصل خواهد شد. بالا رفتن دما باعث كاهش مقدار تغيير شكل آستانه مي شود و تعدادي روش هاي موفقيت آميز جوشكاري فشاري گرم بر اين اساس به وجود آمده اند. احتمالا قديميترين نوع آن جوشكاري آهنگري است كه از حدود 1400 سال قبل از ميلاد مسيح توسط آهنگرها مورد استفاده قرار مي گرفته است. در اين فرايند آهن اسفنجي يا ميله ي فولادي كه بايداتصال داده شود تا دمايي حدود 1350 درجه سانتيگراد گرم مي شوند. در اين دما اكسيدهاي آهن روي سطح ذوب مي شوند اكسيدهاي مذاب به طرف بيرون اتصال رانده مي شوند. آنگاه پيوند در مقدار تغيير شكل نسبتا كمي صورت مي گيرد.
امروزه از جوشكاري آهنگري عمدتا در كارهاي دستي استفاده مي شود. اما اصل گرم كردن قطعات همچنان براي تسهيل ايجاد جوش در بسياري از روش هاي پيشرفته جوشكاري فشاري گرم مورد استفاده قرار مي گيرد. روش گرم كردن چندان مهم نيست زيرا هدف اصلي بالا بردن دماي سطوح تماس تا حدي كه مقدار تغيير شكل آستانه را تا ميزان 25 درصد كاهش دهد مي باشد. از آنجا كه فلز گرم خميري تر از حالت جوشكاري سرد است مقدار نيروي مورد لزوم كمتر است و امكان جوشكاري فلزات سخت مانند فولاد نيز وجود دارد. ساختار اتصال ايجاد شده نشان دهنده ي آن است كه ساختار اين جوش مشابه ساختار جوش فشاري سرد است اما به دليل آنكه تغيير شكل در بالاي دماي تبلور مجدد صورت مي گيرد هيچ نشانه اي از كار سرد وجود ندارد.
در بين روش هاي متعددي كه به منظور گرم كردن اتصال در جوشكاري فشاري گرم مورد استفاده قرار مي گيرند سه روش گرم كردن با گاز گرم كردن مقاومتي و گرم كردن القاي از موفقيت آميزترين روش ها هستند.